تاریخ، زبان و فرهنگ سنگاپور

مالزی و اندونزی تنها همسایه‌های سنگاپورند، پیش از حضور کشورهای اروپایی در منطقه، منطقه‌ای که امروزه به عنوان سنگاپور شناخته می‌شود فقط منطقه ماهیگیری مالایی در مصب رودخانه سنگاپور بود. سنگاپور از سال 1824 تا 1963 میلادی، به غیر از سه سال در زمان جنگ جهانی دوم یکی از مستعمرات بریتانیا بود. 

در سال 1942 سنگاپور که هنوز مستعمره بریتانیا بود، توسط ژاپن اشغال می‌شود و نیروهای بریتانیایی مجبور به ترک آن شدند که این واقعه توسط وینستون چرچیل ،بزرگترین هزیمت تاریخ بریتانیا نامیده شد. پس از پایان جنگ، در سال 1945 میلادی سنگاپور مجدداً توسط نیروهای بریتانیایی بازپس گرفته شد. هجده سال بعد در سال 1963 سنگاپور به عنوان عضوی از فدراسیون مالزی استقلال خود را از بریتانیا بدست آورد. این کشور در نهایت دو سال بعد در سال 1965 از مالزی جدا شد و به این ترتیب جمهوری سنگاپور شکل گرفت.

این کشور که از تعدادی جزیره تشکیل شده، در جنوب شرقی آسیا واقع شده و یکی از مراکز بزرگ تجاری داد و ستد کالا در جهان است. سنگاپور و یکی از 3 کشور-شهر مستقل کنونی در جهان است. از زمان استقلال در سال 1965، به یکی از پررونق‌ترین کشورهای جهان تبدیل شده و امروز یکی از پرترافیک‌ترین بندرهای دنیاست. سنگاپور از لحاظ ذخایر معدنی کشوری فقیر است، اما اقتصاد آن که متکی بر بخش خدمات و صنعت است، رشد و شکوفایی فراوانی داشته و این کشور را به یکی از ثروتمندترین مناطق دنیا تبدیل کرده‌است. به نحوی که هم‌اکنون چهارمین مرکز اقتصادی بزرگ دنیا، دومین بازار بزرگ قمار و کازینو و سومین مرکز بزرگ پالایش نفت در دنیا محسوب می‌شود.
پرچم سنگاپور برای اولین بار در 1959-12-03 به رسمیت شناخته شد.به عنوان پرچم غیر نظامی و پرچم استان شناخته می‌شود و همچنین دارای تناسب 2:3 می‌باشد.

زبان:
در سنگاپور چهار زبان انگلیسی٬ مالایی٬ چینی و تامیل به عنوان زبان‌های رسمی شناخته می‌شوند. اما درمجموع ساکنین این کشور با نزدیک به بیست زبان مختلف تکلم می‌کنند که این امر نشان‌دهنده تنوع وسیع زبانی و فرهنگی در سنگاپور می‌باشد. 

بسیاری از تابلوها و علائم در سنگاپور به چهار زبان رسمی نوشته شده‌اند. در سنگاپور سیاست رسمی آموزشی به ترتیبی است که دانش‌آموزان به طور همزمان زبان انگلیسی و زبان مادری خود را می‌آموزند.

فرهنگ :

جمعیت این کشور چهار میلیون و 291 هزار نفر است که تمام جمعیت در شهر سنگاپور مستقر شده است. سنگاپور از قرن نوزدهم مستعمره انگلیس بوده و در طی جنگ جهانی دوم به دست ژاپنی‌ها افتاد و در سال 1965 استقلال یافت، لذا تحت تاثیر فرهنگ و زبان انگلیسی و ژاپنی است. 76 درصد نژاد سنگاپور را چینی و 13 درصد مالایایی و 8 درصد هندی تشکیل می‌دهد.
سنگاپور شهر چند مذهبی است، بر ‌اساس آمارهای برآورد شده حدود 51 درصد سنگاپوری‌ها بودایی و تائویسم هستند، 14 درصد مسلمان و 14 درصد مسیحی و 15 درصد مردم هم دینی ندارند. البته همه مردم با دین‌های مختلف در کنار هم در صلح و آرامش زندگی می‌کنند و به طور کلی فرهنگ و سنن مردم سنگاپور علاوه بر انگلیسی برگرفته از مالزی و اندونزی و چینی است.
عده زیادی چینی به این کشور به منظور کار مهاجرت کرده و در آن جا ازدواج کرده و سکنی گزیده‌اند. چینی‌ها هر ساله در ژانویه و فوریه جشن سال جدید لونار و دیگر جشن‌های مربوط به سنت خود را در سنگاپور برگزار می‌کنند و به درب خانه‌های خود کاغذ‌ها و فانوس‌های رنگی آویزان می‌کنند. یک نوع غذا به نام لانه پرستو جزو غذاهای گران‌قیمت در میان چینی‌های سنگاپوری است.